حسن سعیدی، مدیر ارشد گروه شرکت های شینا
شرایط بحرانی بهترین فرصت برای کوچ از مدیریت سنتی به سیستمی است
تیم مدیریت گروه شرکت‌های شینا فعالیت خود را از سال ۱۳۶۸ در صنعت شیشه ساختمان، از یک کارگاه آغاز کرده و با پشتوانه علمی و بیش از دو دهه تجربه در صنعت ساختمان، با فعالیت در حوزه بازرگانی انواع تجهیزات و یراق‌آلات شیشه، اجرای تخصصی دکوراسیون، نماسازی داخلی و خارجی ساختمان، با یاری خداوند توانسته نامی پراعتبار از خود به عنوان یکی از پیشگامان این صنعت بر جای گذارد.
نشریه «اقتصاد و نمایشگاه» در دوازدهمین نمایشگاه در و پنجره و صنایع وابسته با حسن سعیدی، مدیر ارشد گروه شرکت‌های شینا به گفت و گو نشسته است که می خوانید.
از فعالیت های خودتان و شرکت شینا بگویید.
اینجانب از سال ۱۳۶۸ در تهران فعالیت کاری خود را شروع کردم که منجر به ثبت شرکت آرش کمال نوین (شرکت خانوادگی) در سال ۱۳۸۱ شد. سال ۱۳۸۷ آن شرکت را ترک کردم ودر قالب گروه شرکت‌های شینا اولین شرکت شینا سازه آریانا را در سال ۱۳۸۸ ثبت رسمی کردم و گروه شرکت های شینا تا کنون در بخش‌های مختلف توسعه پیدا کرده است.
گروه شرکت‌های شینا فعال در حوزه صنعت شیشه و مهندسی نماهای مدرن است و به تازگی بخش آموزشی به نام موسسه کوچینگ و آموزشی شینا را دایر کرده‌ایم که با توجه به رویکرد دنیا به آموزش، به تغییر و تحول در این صنعت می‌پردازیم.
با چه هدفی در نمایشگاه حضور پیدا کرده اید و دستاورد نوین شما چه بوده است؟
قطعا نمایشگاه فرصت خوبی است که می‌‌توان با حضور در آن از موقعیت و شرایط و روند حرکت صنعت آگاه شد. مزیت دیگر نمایشگاه فضای دید و بازدید است که دیدارها و انگیزه‌ها تازه می‌شود و شما می‌توانید مخاطبان و مشتریان قدیم را ببینید و با مشتریان جدید آشنا شوید. خصوصا در نمایشگاه‌های تخصصی که افراد هدفمندتر حضور پیدا می‌کنند و این می‌تواند برای ما مفید تر و مقرون به صرفه تر از لحاظ جذب مشتریان جدید باشد.
آیا صادرات هم دارید؟
بحث صادرات همیشه بحث شیرینی بوده و پایه و اساس اقتصاد هر کشور بر اساس صادراتش شکل می‌گیرد. در داخل هر چقدر هم که کار کنیم، از نظر من گل به خود زدن است. ولی وقتی صادرات می کنید ارز آوری دارید که به مراتب ارزش بیشتری دارد. در همین راستا فعالیت صادراتی ما با شمال عراق و کردستان عراق در جریان است و سال‌هاست با آنها در ارتباط هستیم و در فکر گسترش بازارهای صادراتی خود هستیم.
برنامه شما برای افزایش تولید و ایجاد اشتغال چیست؟
من دیدگاه کوچینگی دارم و یکی از موضوعاتی که به آن علاقه دارم مباحث آموزشی و کوچینگ است. عضویت ICF و انجمن کوچینگ ایران را هم دارم و یک مجموعه مستقل هم برای آموزش راه انداخته‌ایم. این یعنی تغییر و تحول از نگاه سنتی به نگاه سیستمی. به دلیل اینکه دیگر نگاه سنتی جواب نمی دهد. این باور از جایی برای من پدیدار شد که صنفی که در آن سه دهه است کار می‌کنم شیوه سنتی دارد و در دنیا شیوه سنتی دیگر جواب نمی‌دهد. باید نگاهمان را عوض کنیم و سیستمی شویم و جانشین پروری کنیم و پلتفرم داشته باشیم و از دنیای مجازی به نحو احسن استفاده کنیم. این ها نکاتی است که می‌تواند ما را در شرایط بحرانی فعلی در بحث تحریم و نیز بحث کرونا در دنیا سر پا نگه دارد. نگاه کوچینگی این است که هر لحظه باید تصمیم بگیرید که از نقطه a به نقطه b حرکت کنید. در این مسیر نیاز به ابزارهایی دارید که می‌تواند منابع انسانی و مشتریان باشد و همین‌طور تفکر سیستمی که در مجموعه خود پیاده کرده‌اید.
برنامه ما و باور ما این است که باید باتفکر ایده تولید کرد، خلاقیت داشت و محصولات با کیفیت بر اساس تحقیقات بازار و نیاز بازار تولید کرد و واحد R&D را توسعه داد تا نیازها را در مسیر خواسته‌ها و نیازهای مشتری – چه داخلی و چه خارجی – شناسایی کند. رویکرد ما از سال گذشته تا امسال حداقل بین ۲۰-۳۰ درصد رو به جلو بوده و این برای من راضی کننده بوده است. به همین دلیل نمایشگاه در و پنجره را از دست ندادیم و پیش ثبت نام هم برای نمایشگاه صنایع ساختمان کرده‌ایم که در آنجا هم مجموعه ما حاضر باشد.
در راه تولید و توسعه خود با چه موانعی روبرو هستید؟
قبل از اینکه به مشکل فکر کنم به مسئله فکر می‌کنم. چون مسئله قابل حل است و مشکل هزینه بر و سخت‌تر است. اگر مشکل را نتوانید حل کنید سرخورده می‌شوید و تبدیل به بحران و طوفان می شود و آزار می‌بینید. موضوعات را به چشم مسئله می‌بینیم و برای حل آن تلاش می‌کنیم. یکی از مسائل مهم تولیدکنندگان بانک‌ها هستند. یکی از مسائل دیگر این است که وقتی می‌خواهید صادرات کنید مشتری دارید ولی راه و روش درست برای گرفتن ارز وجود ندارد. اگر ریالی بگیرید مشکل دارید و اگر ارزی پرداخت شود، مشکلات دیگر به وجود می‌‌آید. امروز می‌گویند جنس آزاد است و فردا در گمرک اعلام می‌کنند، صادراتش ممنوع است.
و سخن آخر؟
کشور ما سنتی اداره می‌شود، در حالی که این روش در دنیا منسوخ شده است. همکاران و مدیران باید نگاهشان به روش اداره سیستم‌ها باشد و شرکت‌هایشان از سنتی به سیستمی متحول گردد. یکی از بهترین راه‌ها، سرمایه‌گذاری روی منابع انسانی است. منابع انسانی خود را آگاهانه انتخاب کنند و روی منابع انسانی خوب و ارزشمند سرمایه‌گذاری کنند و تفویض اختیار نمایند. کارها در کشور ما قائم به فرد است. مدیر سازمان از کار آبدارچی و منشی و فروش و تامین و خرید و تولید، در همه کارها خودش دخالتی دارد. باید اعتمادسازی در سازمان‌ها ایجاد کنیم و بتوانیم جانشین پروری کنیم که سازمان‌ها روز به روز رشد کنند و سر پا باقی بمانند.