شرکت نفت پارس

ايجاد يك صنعت نو در كشور، و منطقه اي كه با چنان صنعتي بيگانه باشد، كاريست كارستان كه بخشي از تاريخ صنعت كشور و منطقه را در جهان تعريف مي كند.

اين اتفاق درباره صنايع انگشت شماري در كشور، به واقعيت پيوسته كه يكي از مهمترين آنها، صنعت روانكاري است. تا پيش از دهه 40 شمسي يا دهه 60 ميلادي، صنعتي به نام صنعت روانكاري در ايران وخاورميانه وجود نداشت. در ايران كه خود خواستگاه نفت بود و پالايشگاه آبادان بزرگترين پالايشگاه جهان را در آن روزگار در جنوب كشور در اختيار داشت، تا چند دهه پس از تاسيس پالايشگاه بخش اعظم روانكارهاي مورد مصرف، از خارج و بيشتر توسط شركتهاي وابسـته به كنسرسيوم وارد كشور مي شد.

بعد ها و پس از گذشت يكي دو دهه و با توسعه پالايشگاه آبادان واحد توليد روغن در اين پالايشگاه ايجاد و براي اولين بار توليد روانكارها در اين بخش به اصطلاح دولتي شروع شد. هرچند از مقدار و تنوع روانكارهاي توليدي در پالايشگاه نفت آبادان، اطلاعي در دست نيست(پژوهشي هم در اين زمينه به طور مستند وجود ندارد)، ليكن واردات روانكارهاي خارجي به كشور همچنان ادامه داشت، آن هم دست كم در سطحي كه نيازهاي محدود آن زمان رامرتفع كند.