مجتمع تولیدی صنعتی لوستر «نور باران» (دهاقین) بی‌شک یکی از پرطرفدارترین و محبوب‌ترین برندهای ایرانی تولیدکننده محصولات روشنایی می‌باشد. این تولید کننده ملی با وجود تحریم‌ها و سختی‌های فراوانی که در مسیر تولید وجود دارد، توانسته است به یکی از تولیدکنندگان معتبر در عرصه تولید لوستر تبدیل شده و با تولید لوسترهای با کیفیت و با قیمت مناسب جایگاه ویژه ای در بازار لوستر ایران به دست آورد. محسن دهاقین، مدیرعامل با تجربه و توانمند این مجتمع تولیدی صنعتی، از پیش‌کسوتان و تولیدکنندگان موفق کشور محسوب می‌شود. او با وجود همه ناملایمات، ربع قرن است که مجتمع صنعتی نورباران را رو به جلو به حرکت درآورده و محصولات با کیفیتی را روانه بازار کرده است. در بیست و هفتمین نمایشگاه لوستر و چراغ‌های تزئینی به سراغ وی رفتیم تا از نزدیک با فعالیت‌ها و موفقیت‌هایش آشنا شویم.
از تجربه و فعالیت خود در صنعت لوستر بگویید.
اینجانب از 14 سالگی وارد کار شدم. ابتدا برای تولید کنندگان آینه و شمعدان، کار قلم‌زنی انجام می‌دادم. پس از مدتی به طور مستقل فعالیت در ساخت آینه و شمعدان را آغاز کردیم. به تدریج تجربه ما در کار بیشتر شد و تولید لوستر را نیز به کار خود اضافه کردیم. به خاطر نوسانات بازار، تصمیم گرفتیم بخش آینه و شمعدان را تعطیل کرده و به طور تخصصی روی لوستر تمرکز کنیم.
28 سال پیش کار را با برندی دیگر شروع کرده و پس از مدتی به طور مستقل برند «نورباران» را تاسیس کردم. اکنون همراه با فرزندانم، کارخانه و فروشگاه‌هایی که به طور مستقیم نمایندگی فروش لوسترهای نورباران را برعهده دارند را اداره می‌کنیم. علاوه بر این پرسنل کاردان و قدیمی در کنار ما هستند که آنها را به مانند فرزندان خود می‌دانیم و سال‌هاست که با هم همکاری داریم.
به هر حال هم اکنون با 30 سال تجربه فعالیت در عرصه تولید و عرضه محصولات روشنایی و لوازم تزئینی و قطعات وابسته، تمامی مراحل تولید توسط مجموعه نورباران انجام می‌گیرد و فقط قطعات کوچکی مانده است که در کم‌ترین زمان این قطعات را هم خود تولید خواهیم کرد.
جایگاه شما در بازار ایران کجاست؟
در عرصه تولید و ارائه محصولات در رتبه شرکت‌های برتر این صنعت قرار داریم. واقعا کالای خوب ایرانی از جمله تولیدات ما قابل رقابت با محصولات چینی و ایتالیایی است. بخشی از مواد اولیه ما از خارج از کشور تامین می‌شود و به همین دلیل مراوداتی با دیگر کشورها داریم. وقتی ما با دوستان چینی صحبت می‌کنیم آنها به ما می‌گویند که بسیاری از طرح‌های لوستر در چین از روی طرح‌های ایرانی کپی می‌شود. آنها از این که تولیدکنندگان خوشنام ایرانی، از برنج و برنز به این شکل استفاده می‌کنند متعجبند و می‌گویند در چین اکثر آهن مخلوط کار می‌کنند و تنها برخی محصولات تمام برنز تولید می شود. البته ما هم به آنها می‌گوییم که در ایران مشتری، قدر کار خوب را می‌داند و خریداران متوجه هستند که چه چیزی را خریداری می‌کنند و ما نیز در این زمینه قدر مشتریان خوبمان را می دانیم.
دستاورد مهم شما تا کنون چه بوده است؟
فهم سلیقه ایرانی و تولید محصول متناسب با فرهنگ و تمدن ایرانی و ارائه خدمات به ارگان‌ها و مکان‌های خاص و عام.
آیا صادرات هم دارید؟
بله، به کشورهای عراق، عمان، آفریقا، استرالیا، ترکیه و روسیه.
برنامه های آتی شما برای افزایش تولید و گسترش فعالیت تان چیست؟
در زمینه تولید داخلی بعد از فعالیت در استان‌های بزرگ و تکمیل نمایندگی‌های خود هدف بلندمدت ما داشتن حداقل یک نمایندگی در همه شهرهای کشور است. در زمینه بازارهای جهانی بعد از کشورهای نامبرده هدفمان جذب مشتری در دیگر کشورهای جهان و ارائه محصولات مطابق با سلیقه و فرهنگ و تمدن آن کشورها است.
به لحاظ خدمات پس از فروش چه اقداماتی انجام داده اید؟
در مجموعه نورباران در تمامی موارد حق با مشتری می‌باشد. تلاش ما به عنوان ارائه دهنده این خدمات کیفیت مطلوب و عرضه محصول با قیمت مناسب است. از بابت خدمات پس از فروش هم محصولات ما تا 10 سال ضمانت آبکاری و گارانتی و شناسنامه دارد.
با چه موانع و مشکلاتی در مسیر تولید رو به رو هستید؟
از آنجا که محصولات صنعت لوستر و تزئینات در زمره کالاهای اساسی سبد کالایی مردم نیست، کاهش توان خرید و تحمیل هزینه‌های سربار بر تولیدکنندگان این صنعت، تاثیر مستقیم بر سوددهی این صنعت گذاشته است.
مثلا من نمی‌توانم کالایم را قیمت‌گذاری کنم. وقتی سه روز دیگر قیمت برنج و نیکل و آند و قطعات افزایش می‌یابد، من بر چه اساسی و با چه سیستمی باید کالایم را قیمت‌گذاری کنم و بفروشم. ما یک زمان برنج را کیلویی 20 هزار تومان می‌خریدیم و اکنون به 60 هزار تومان رسیده است. در چنین شرایطی شما هرچقدر کارشناس هم بیاورید نمی‌توانند قیمت‌گذاری کنند.
واقعا چرا تولید کننده باید در عذاب و مضیقه باشد و این طور آزار ببیند. ما 80 کارگر داشتیم اما امروز این تعداد به 45 نفر رسیده است. این در حالی است که یک چینی که چند سال پیش در یک زیرزمین با سه کارگر کار می‌کرد، الان که به سراغش می‌رویم کارخانه‌ای با 60 کارگر دارد.
مسوولان باید به فکر تولید کننده باشند. ما از سمت ارگان‌هایی مثل دارایی و بیمه خیلی اذیت می‌شویم. هر روز یک ایرادی می‌گیرند و هربار ما مجبوریم یک نوعی موضوع را رفع و رجوع کنیم. طبیعی است که تولید کننده از یک جا به بعد می‌برد و خسته می‌شود. در پاکدشت که کارخانه ما قرار دارد در خاتون‌آباد و در خیابان ما 30 سازنده فعال بودند که این تعداد اکنون به 4 کارخانه رسیده است. یعنی 500- 600 کارگر به طور مستقیم اخراج شده‌اند.
نظرتان راجع به نحوه برگزاری نمایشگاه چیست؟
من نمایشگاه را به هفت درگاه تقسیم‌بندی می‌کنم و در هر بخش نظراتم را بیان می کنم.
درگاه اول، زمان برگزاری: زمان برگزاری بسیار مطلوب بوده که تقریبا می‌شود بیان کرد، بهترین زمان است.
درگاه دوم، مکان برگزاری: صحبت خاصی در این خصوص ندارم.
درگاه سوم، مدت برگزاری: می‌توانست بیشتر از این که هست باشد تا برای تولیدکنندگان فقط تبلیغ و هزینه نباشد.
درگاه چهارم، مدت زمان آماده سازی: مدت زمان آماده سازی برای ساخت دکور و چیدمان محصولات بسیار فشرده بوده که باعث زحمت می شود.
درگاه پنجم، نوع برگزاری: نوع برگزاری اصلا خوب نبود که در جلسه اصناف به تفصیل به بحث و گفتگو گذاشته شده است.
درگاه ششم، مدت جمع‌آوری: مدت زمان جمع‌آوری مثل زمان آماده‌سازی بسیار فشرده و زحمت آفرین است.
درگاه هفتم، مدت زمان بازدید: زمان عصر گاهی بازدید می‌توانست به وقت شامگاهی نزدیکتر باشد تا تمامی اقشار مردم امکان بازدید را داشته باشند.
